Als in
het stille ochtendgloren
aan de horizon van mijn gehoor
er zich muziek onttrekt
van mijn gevleugelde vrienden
Dan is
ontzagwekkend ontroerend
dat alles wat leeft
een ziel heeft
Kan dan
dat opmerkzame
iets anders zijn
dan dat het is, volmaakt
Dan schrijf ik
met tranen
van bewondering om Jou
Moeder Aarde, Vader Lucht
Om shanti, de Namen
Ze resoneren in mijn hart
De Verwondering
van liefde
die ik vond in
de liefste – zo Haarzelf
De ogen van mijn beminde
de hand en de voet
de huid en wie ze is
Een ook hoe ze geeft
– zo heerlijk gewoon leeft –
Dat is een wonder
die zich ontvouwt als een sluier
ons teder koesterend in het licht
van jouw en mijn aangezicht
En ook onze vrienden de dieren
die net als wij vieren
gekoesterd te worden door moeder natuur
en door ons, hun dienaren en vrienden
Zucht – Om Shanti